* * * * * * *

عاشق باران که باشی
 روح بیمار طبیعت را – می فهمی
در دیار خشک
در میان سایه های تیره – در زنجیر
مرگ را می بینی
گاه بی تابی
گاه می خندی...

عاشق باران که باشی
دراظطراب شب-به دنبال آغوش امنی میگردی
تا تن نازک شب زده ات را بسپاری به تنش
تا فراموش کنی...

عاشق  باران که باشی
منتظر می مانی
بر نگاه بی کلام پنجره – چشم می دوزی
شعر می خوانی...

 

 

نوشته شده در دو شنبه 28 فروردين 1391برچسب:عشق باران,گاه شاد,گاه دلتنگ,موج دریا,بی کلام,شعر,صادقانه,ارام,پنجره,روح طبیعت,دیارخشک,سایه های تیره,منتظر,تن نازک,شب زده,اغوش,ساعت 21:9 توسط باران| 2 نظر |